عکس از رو ستای زیبای سرابه

شب یلدا

یه شب ِ طولانی
کنار ِ اونایی
که دوستشون داری و دوستت دارنو تو خوشحالی
جای یه چندتا مسافر قدیمی پیش ِ ما خالی
آخ..تو شب ِ یلدای منی
دیوونه ی دوست داشتنی
لبای تو رنگ اناره و هندونه شیرینیش کم میاره
پیش بوسه های تو غم نداره غم نداره غم نداره
آخ..تو شب ِ یلدای منی
دیوونه ی دوست داشتنی
لبای تو رنگ اناره و هندونه شیرینیش کم میاره
پیش بوسه های تو که جنس ِ یاره جنس ِ یاره جنس ِ یاره..

تو مثل بارونی
تو دل مهمونی
دلمو دلمو  دلم میمیره واسه تو که جونی
تو این شب یلدا
که نمیشه فردا
دلمو دلمو  دلم میره با تو تا ته رویا

آخ..
تو شب ِ یلدای منی
دیوونه ی دوست داشتنی
لبای تو رنگ اناره و هندونه شیرینیش کم میاره
پیش بوسه های تو غم نداره غم نداره غم نداره
آخ..
تو شب ِ یلدای منی
دیوونه ی دوست داشتنی
لبای تو رنگ اناره و هندونه شیرینیش کم میاره
پیش بوسه های تو که جنس ِ یاره جنس ِ یاره جنس ِ یاره..
آخ تو شب ِ یلدای منی

 

 شعر: علی مولایی

 گردآورنده : سمیرا میرکاظمی 

ذوالجناح اسطوره وفاداری صحنه عاشورا

آنگاه که امام حسین(علیه السلام) در قتلگاه، در خون خود غوطه ور بود اسب وى آمد دور بدن غرقه به خون و مجروح امام می گشت و پیشانى خود را به خون مقدسش آغشته می کرد.

عمر سعد که این حالت را از آن حیوان مشاهده کرد دستور داد: او را بگیرند که از بهترین اسبهاى رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) است، سواران اطراف اسب را محاصره کردند تا آن را دستگیر نمایند ولى اسب بر آنان تاخت و با پاهاى خود چهل نفر پیاده و ده نفر سواره نظام را به درک فرستاد. پس از مشاهده این امر مجدداً عمر سعد دستور داد آنرا آزاد بگذارید تا ببینم چه مى‏کند، همین که آن را آزاد گذاشتند نزدیک بدن به خون غلطیده امام (علیه السلام) آمد و پیوسته یال و کاکل خود را بخون شریفش می مالید و آن را می ‏بوئید و با صداى بلند شیهه می کشید.

از امام محمد باقر(علیه السلام) روایت شده است: اسب امام در آن حال پس از آنکه سر و گردن خود را بخون آغشته کرد، صیحه کنان و شیهه زنان به سوى خیمه‏ ها آمد تا خبر شهادت صاحب خود را به زن و فرزندان امام (علیه السلام) برساند.

ام کلثوم شیوه کنان ناله مى‏زد و میگفت:

وا محمدآه، وا ابتآه، وا سیداه، وا جعفرآه، وا حمزتآه، هذا حسین بالعمر صریح بکربلاء...

این حسین است که در آفتاب سوزان روى زمین افتاده است.

                            زینب (علیها السلام) فریاد می کشید و میگفت :

وا اخاه! وا سیداه! و اهل بیتاه، لیت السماء أطبقت على الأرض، و لیت الجبال تدکدکت على ...السهل

 اى برادر من! اى پیشواى من! ای کاش طاق آسمان به زمین فرود مى‏آمد، ای کاش کوهها سیل صفت برسینه دشتها و بیابانها فرو مى‏ریخت، این سخن می گفت و بسوى امام حسین(علیه السلام) می آمد.

وقتى که نزدیک رسید دید عمر سعد با گروهى از یارانش کنار امام (علیه السلام) ایستاده‏ اند و  گروه دیگرى عزیز دلش را هدف تیر و دستخوش شمشیر قرار داده‏ اند

 زینب خطاب به عمر سعد کرد و گفت :

 اى پسر سعد برادرم را می ‏کشند و تو ایستاده و نگاه میکنى؟!

 عمر سعد دلش بحال زینب (علیها السلام) سوخت و اشکش جارى شد، در عین حال روى از 

وى برتافت و چیزى نگفت.

و چون حضرت زینب (علیهاالسلام) دید که عمر سعد اعتنا نکرد صدایش را بلند کرد و گفت

مسلم واى بر شما! آیا در تمام شما مردم یک نفر مسلمان نیست؟ باز هم کسى به زینب(علیهاالسلام) جواب نداد.

آنگاه که اضطراب بیش از حد زینب را مشاهده کرد.

 دستور داد: بى درنگ وارد گودال قتلگاه بشوید و کارش را بسازید،

 از میان همه، شمر پیشى گرفت و پس از ورود به گودى نخست لگدى بر وى زد، آنگاه روى سینه‏اش نشست با یک دست محاسن شریفش را گرفت و با دست دیگر دروازه ضربه شمشیر بر بدنش وارد ساخت‏ و در پایان سرش را از بدن جدا کرد.

 (لعنت خدا بر قوم ستمگر)

 گردآورنده : سمیرا میرکاظمی

آماده سازی صحنه ظهر عاشورا توسط عاشقان حسینی

چند سالی ایست ؛ که عاشقان حسین "علیه السلام "

برای آماده سازی واقعه" ظهرعاشورا" عشق‌بازی می‌کنند ؛

در محل خیمه گاه روستای سرابه ، از قبل ازآغاز ماه     ، محرم

شور حال خاصی به خود میگیرد،

عاشقانی که برای داشتن سهمی از خیمه عزای سرور و سالار شهیدان

و زنده نگاه داشتن خون حسین علیه السلام به روستای سرابه رفته

 تا در محل آبا و اجدادیشان، دین خود را به مظلوم کربلا ادا کنند.

گردآورنده :سمیرا میرکاظمی 

محرم در سرابه

با شروع ماه محرم ، ماه خون و قیام در شهرستان اردستان و روستای اطراف آن ( هندو آباد – کچومثقال – سرابه – ونین – بابا احمد – گزاستان و ...) نیز مانند دیگر شهرهای کشور حال و هوای خاصی به خود می گیرد .همه جا سیاه پوش شده ، علم ها و بیرقهای مخصوص این ایام چهره شهر را زینت می بخشند .

هر یک از محلات آئین های مخصوص به خود را دارند و مردم هر محله همه بدون تعصب خاص نسبت به محلات دیگر در مراسم های یگدیگر شرکت می کنند.

 

تاسوعا و عاشورای حسینی ، در این روستاها حال و هوای دیگری دارد.

 

صبح روز تاسوعا قبل از طلوع آفتاب هیاًت عزاداران برای مراسم پرفیض دعای ندبه ؛ 

بر فراز کوههای سرابه ، به مقبره پاک و معصوم امامزاده بی بی خدیجه (بی بی غریب) میروند.

 

در روز عاشورا در حسینیه فاطمیون سرابه اردستان بعد از اجرای مراسم نوحه و سینه زنی به خیمه گاه سرابه برای برگزاری تعزیه باحضورمردمانی که از محله های دور و نزدیک و حتی از اصفهان ، کاشان و تهران برای دیدن شبیه سازی واقعه محرم و روز عاشورا ؛ که با خلوص نیت، کودکان و جوانان و بانیان مراسمی پرشور و احساس که واقعه کربلا را به تصویر میکشند در آنجا حضوری چشمگیر دارند .

 

 

گردآورنده : سمیرامیرکاظمی

بهشت در پاییز سرابه

بهشتی دیگر در سرابه 

امروز روز اول آبان است بیایید ؛ بی مهری نکنیم  

مهر را بر سر"  آبان " بگذاریم و مهربان گردیم . 

من تو را با همه ی مهر به آبان دادم . 

مهربان باش که پاییز ، بهارت گردد...

گردآورنده : سمیرا میرکاظمی 

روستای سرابه

روستای سرابه 

سرابه، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان اردستان که در در ده کیلومتری شرق اردستان و در شمال استان اصفهان ایران است.

این شهرستان دارای 250 نفر جمعیت ثابت و متغیر است . آب و هوای این روستا گرم و خشک بوده ،حدود 2/3 از مساحت آن را دشت کویر پوشانده است . سرابه زادگاه شهید مدرس است.

خاک این دیاردر سال 1287 قدم های نازنین کودکی را بر خود حس کرد که بعد ها حماسه سازترین مرد این روزگاران لقب گرفته است.

آستانه مقدسه امام زاده بی بی خدیجه (علیه اسلام ) که نسب این امامزاده شریفه(علیهاالسلام) به گفتهمعتمدین محل، به حضرت امام موسی بن جعفر(علیه السلام) می رسد. خدیجه خاتون بنت اسحاق بن موسیبن جعفر (علیه السلام)؛ در بلندای کوهای این روستا واقع شده است .